SOLAK

Hoe zeg je het onzegbare? Hoe druk je emoties uit die nauwelijks onder woorden te brengen zijn, maar tegelijk bij iedereen een gevoel van herkenning oproepen? En op welke manier zorg je ervoor dat je meest persoonlijke ervaringen zodanig in kaart worden gebracht dat ook de man in de straat zich ermee kan identificeren? Stuk voor stuk vragen waarop Lukas Somers een antwoord zoekt op Atlas, de bijzondere tweede plaat van SOLAK.

Vier jaar geleden verscheen met Green al een opmerkelijk debuut, al vond hij het zelf niet meer dan een uit de hand gelopen demo. Tot dan toe had Lukas zijn talent altijd ten dienste van anderen gesteld, en was de muziek daardoor veelal een democratisch compromis geweest. Niet erg, uiteraard. Ook vandaag helpt hij ondermeer Yong Yello en Catbug aan een live-geluid. Maar met SOLAK wilde Lukas vooral aan zichzelf bewijzen dat hij het allemaal in zijn eentje kon. Tot zijn eigen verbazing ontstonden er zonder inmenging van buitenaf plots nummers zoals hij die nooit eerder had geschreven. Melancholisch, jazeker. En tegelijk bijzonder melodieus. Lukas voelde zich geen zanger, maar hij zong. Bijna alles wat je hoorde was door hemzelf gespeeld, van bas tot piano, van gitaar tot drums en percussie. Het resultaat klonk breekbaar en fragiel. Ingetogen en introvert. Heel lo-fi, ook. Dit was -kortom- geen muziek die om aandacht schreeuwde, maar ze loodste je wel een heel eigen universum binnen. Somers’ ambities met Green waren bescheiden. Het volstond dat de plaat bestond. En dat deed ze.

Op Atlas gaat hij verder. In de zomer van 2021 vertrok hij met een paar handenvol nieuwe nummers naar de adembenemende Ocean Sound Recording Studios in Noorwegen, waar eerder ook al Arcade Fire en Travis classics hadden opgenomen. Wie er geweest is weet dat die plek – de studio is langs drie kanten omgeven door de zee - inspirerend werkt. Bovendien is een opnamestudio sowieso Lukas z’n geliefde biotoop. Daar kan hij net zolang met klank knutselen tot exact de juiste sfeer ontstaat die een specifiek nummer nodig heeft. En net zoals de vorige keer had hij met technieker/mixer Steven van Gelder de perfecte partner in crime bij de hand.

Wat opvalt: de donkere nummers zijn donkerder geworden en voelen minder veilig, al smeult er nog steeds schoonheid in de duisternis. De lichtere songs klinken lichter en worden grootser uitgevoerd. Dat kan, omdat SOLAK inmiddels tot een band is verveld. “Ik schrijf nog steeds alleen, en ik zet uiteraard de bakens uit. Maar binnen dat kader krijgen de muzikanten de vrijheid om er hun eigen persoonlijkheid aan toe te voegen. Daar geniet ik zelf ook van van wanneer ik in dienst van iemand anders speel.” De nieuwe songs snijden dieper en kruipen al bij de eerste beluistering onder je huid. Het heeft geen zin om ze met allerlei bijvoeglijke naamwoorden proberen te omschrijven. De mooiste muziek behoeft geen tekst en uitleg. “Ik wil niet teveel duiding geven bij de songs,” stelt Somers. “De luisteraars zullen de sfeer die in de muziek vervat zit wel vertalen naar hun eigen ervaringen.”

Natuurlijk voel je wel waar de passie haar oorsprong heeft. Luister naar SOLAK en je hoort raakpunten met Feist, Jack Johnson, Elliott Smith en groot voorbeeld Blake Mills. Stuk voor stuk artiesten die met elkaar gemeen hebben, dat ze integere muziek maken die niet wordt gestuurd door commerciële motieven. Die puurheid staat ook bij SOLAK voorop. “Ik kan niet faken, dus het heeft geen zin om het zelfs maar te proberen.” Begrijp het niet verkeerd: Lukas Somers heeft ambitie. Véél ambitie. Maar die situeert zich niet op het vlak van monsterverkopen of uitverkochte stadiontournees. “Ik hoop dat wie naar mijn muziek luistert dichter bij zichzelf komt. Dat na een bewogen dag de stress wegvloeit, en het gevoel overheerst dat alles wel goed zal komen.”

Wie zich onderdompelt in Atlas kent de conclusie al. Het zàl goed komen. Zowel met SOLAK, als met de luisteraars.

// Everyday a new day(opens in a new tab) — SOLAK (Green)

19SESSION #22 (BE) www.huis19.be(opens in a new tab)